Η σχέση μεταξύ ιατρού και ασθενούς είναι κατεξοχήν σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού, η οποία εκδηλώνεται σε κάθε μορφή και βαθμίδα παροχής της ιατρικής φροντίδας. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν αποκλείεται, η σχέση αυτή να διαταραχθεί και ιδίως, όταν προκληθεί ζημιά στον ασθενή, από ενέργεια ή παράλειψη του ιατρού του, που οφείλεται σε μη τήρηση των κανόνων της ιατρικής επιστήμης ή έλλειψη της απαιτούμενης επιμέλειας κατά την διενέργεια της ιατρικής πράξης. Η ζημία του ασθενούς μπορεί να είναι σωματική βλάβη, προσωρινή ή μόνιμη, ή ακόμα και θάνατος. Στις περιπτώσεις αυτές, ο ασθενής, ή (και) οι οικείοι του, έχουν, μεταξύ άλλων, αξίωση αποζημίωσης κατά του ιατρού.
Οι διαφορές που δημιουργούνται, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, μεταξύ ιατρών και ασθενών ή και των συγγενών τους, έχουν πολύ έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο, το οποίο προκαλείται κυρίως από τον κλονισμό ή και διάρρηξη της μεταξύ τους σχέσης εμπιστοσύνης. Συναισθήματα όπως απογοήτευση, στενοχώρια, αγανάκτηση, θυμός, φόβος, είναι συνήθη και στα δύο μέρη της διαφοράς και χρειάζονται κατάλληλη διαχείριση από ειδικά εκπαιδευμένο επιστήμονα. Αυτό τον ρόλο αναλαμβάνει ο Διαμεσολαβητής, στην προσπάθεια εξωδικαστικής επίλυσης των σχετικών διαφορών, ακούγοντας με προσοχή και σεβασμό, τόσο τον ιατρό όσο και τον ασθενή στην έκφραση των απόψεων, επιθυμιών και συναισθημάτων τους και στην συνέχεια βοηθώντας τους να συζητήσουν και να καταλήξουν σε λύση που ικανοποιεί και τους δύο.
Επιπλέον, η Διαμεσολάβηση είναι ιδανική, θα έλεγα, στις περιπτώσεις αυτές, λόγω του θεμελιώδους χαρακτήρα της ως διαδικασίας απόλυτα εμπιστευτικής, που διεξάγεται σε ιδιωτικό χώρο, με υποχρέωση όλων όσων συμμετέχουν σε αυτήν (ιατρού, ασθενούς, οικείων του, δικηγόρων τους, τυχόν πραγματογνώμονα και διαμεσολαβητή) να τηρήσουν το απόρρητο όσων διαμείβονται στην διάρκειά της. ΄Ετσι προστατεύονται σημαντικά αγαθά, δηλαδή τόσο η φήμη και πελατεία του ιατρού που ο ίδιος δεν θα ήθελε να διακινδυνεύσει με την δημοσιότητα μιας δίκης, όσο και τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ασθενούς.
Τα παραπάνω πλεονεκτήματα της Διαμεσολάβησης, σε συνδυασμό με την ταχύτητα, το μικρό κόστος και την δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας με δεσμευτική νομική ισχύ και άμεση εκτελεστότητα, παρέχουν όλα τα εχέγγυα για την αποτελεσματική, εξωδικαστική επίλυση των διαφορών αυτών, προς όφελος και των δύο μερών.
Οι ίδιοι λόγοι οδήγησαν τον ΄Ελληνα νομοθέτη να συμπεριλάβει τις διαφορές από αστική ευθύνη μεταξύ ιατρών και ασθενών ή των οικείων τους, σ’ εκείνες για τις οποίες είναι υποχρεωτική η προσφυγή στην Διαμεσολάβηση για την επίλυσή τους, πριν την έναρξη οποιασδήποτε δίκης (άρθρο 182 του Νόμου 4512/2018).
