Η Διαμεσολάβηση, ως μέθοδος επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών εκτός δικαστηρίων, καθιερώθηκε νομοθετικά στην χώρα μας με το Νόμο 3898/2010 και ήδη εδραιώνεται ως μία ακόμα δυνατότητα που μπορούν να επιλέξουν τα μέρη της διαφοράς για την οριστική διευθέτησή της.

Γιατί όμως η επιλογή της Διαμεσολάβησης, ως διαδικασίας επίλυσης μιας ιδιωτικής διαφοράς, αποτελεί  θετική αλλαγή;

• Γιατί οδηγεί σε λύσεις που επιλέγουν τα ίδια τα μέρη της διαφοράς και όχι σε λύσεις που τους επιβάλλονται από έναν δικαστή ή διαιτητή.
• Γιατί αυτές οι λύσεις ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες και τα συμφέροντα των μερών και δεν στηρίζονται μόνο στις θέσεις και τις απαιτήσεις τους.
• Γιατί τα μέρη αισθάνονται ότι ακούγονται, καθώς και ότι τα συναισθήματα και οι ανάγκες τους αναγνωρίζονται και γίνονται σεβαστά.
• Γιατί η διαφορά, επαγγελματική ή προσωπική, δεν δημοσιοποιείται και επιλύεται σε ιδιωτικό χώρο, με απόλυτη εμπιστευτικότητα.
• Γιατί στην διαδικασία επικρατεί σεβασμός, πνεύμα συνεργασίας και ισότιμος διάλογος των δύο πλευρών.
• Γιατί η διαφορά επιλύεται σε σύντομο χρόνο, ακόμα και σε μία ημέρα ή μερικές ώρες.
• Γιατί το κόστος της διαμεσολάβησης είναι πολύ μικρότερο από εκείνο μιας δικαστικής αντιδικίας.
• Γιατί η συμφωνία με την οποία επιλύεται η διαφορά έχει ισχύ ισοδύναμη με δικαστική απόφαση.
• Γιατί δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος. Και τα δύο μέρη ωφελούνται από την συμφωνία και είναι ικανοποιημένα (win win situation).
• Γιατί τα μέρη της διαφοράς μπορούν να αποκαταστήσουν την διαταραγμένη σχέση τους, προσωπική, συγγενική ή επαγγελματική, και να διατηρήσουν την συνεργασία τους στο μέλλον.

Όλα τα παραπάνω σηματοδοτούν την θετική αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης και επίλυσης των διαφορών μας, προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της ποιότητας των ανθρώπινων σχέσεων.