Κάθε πρόταση και αντιπρόταση που διατυπώνεται στην διαμεσολάβηση, κάθε μία όψη και άλλη όψη της αλήθειας, κάθε μία και άλλη οπτική, η μία και άλλη εκδοχή ή αφήγηση του ίδιου κρίσιμου γεγονότος, δεν είναι τίποτε άλλο από την Θέση και την Αντίθεση.
Η Θέση και η Αντίθεση είναι οι δύο πόλοι του ίδιου άξονα, που στην αρχή μοιάζει αδύνατο να συναντηθούν, να συνδιαλλαγούν, να συνεργαστούν. Η απόσταση είναι τόσο μεγάλη, όση είναι και η σύγκρουση που συντηρεί το δίπολο στις αρχικές Θέση και Αντίθεση.
Εκφράσεις του είδους «υπάρχει χάος μεταξύ τους», «σκοτώνονται», «η απόσταση μεταξύ τους είναι τεράστια», «οι κόσμοι τους είναι τόσο διαφορετικοί», «δεν μιλούν καν», «δεν θέλουν να δουν ο ένας τον/την άλλο/η», δίνουν και παίρνουν….Και λέγονται για ανθρώπους που μπορεί να είναι γονείς των ίδιων παιδιών, ή αδέλφια μεταξύ τους, ή συνεργάτες, συνέταιροι, γείτονες και πάντως για ανθρώπους που η ίδια η ζωή τους έφερε σε κάποια σχέση μεταξύ τους.
Η σύγκρουση λοιπόν φέρνει στην επιφάνεια την Θέση και την Αντίθεση. ΄Αραγε οι δύο πόλοι είναι μοναδικοί, στατικοί, αξεπέραστοι; ΄Η μήπως θα μπορούσε να υπάρξει και τρίτος πόλος και σε ποια θέση του άξονα;
Η απάντηση είναι θετική! Κατανόηση, ηρεμία, ακρόαση, προσέγγιση χωρίς επίκριση, ευρύτητα, ειλικρίνεια, ενσυναίσθηση, αποδοχή! ΄Όλα αυτά προσφέρει ο Διαμεσολαβητής, ο τρίτος πόλος, εκείνος που μπορεί να φωτίσει τα σημεία που ενώνουν και να καθοδηγήσει, με διακριτικότητα, σεβασμό, εμπιστοσύνη και ασφάλεια, σε μετακίνηση των δύο πόλων προς το κέντρο του άξονα, που δεν είναι παρά η Σύνθεση, η Συνεργασία, η Συμπόρευση και -γιατί όχι – η Συγχώρεση και Συμφιλίωση.
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε και οφείλουμε όλοι να τις προστατεύσουμε από κάθε αδικαιολόγητη και επώδυνη διάρρηξή τους.
Η Διαμεσολάβηση δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο!
