Η σχέση μεταξύ ιατρού και ασθενούς είναι κατεξοχήν σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού, η οποία εκδηλώνεται σε κάθε μορφή και βαθμίδα παροχής της ιατρικής φροντίδας.  Σε κάποιες περιπτώσεις δεν αποκλείεται, η σχέση αυτή να διαταραχθεί και ιδίως, όταν προκληθεί ζημιά στον ασθενή, από ενέργεια ή παράλειψη του ιατρού του, που οφείλεται σε μη τήρηση των κανόνων της ιατρικής επιστήμης ή έλλειψη της απαιτούμενης επιμέλειας κατά την διενέργεια της ιατρικής πράξης.  Η ζημία του ασθενούς μπορεί να είναι σωματική βλάβη, προσωρινή ή μόνιμη, ή ακόμα και θάνατος. Στις περιπτώσεις αυτές, ο ασθενής, ή (και) οι οικείοι του, έχουν, μεταξύ άλλων, αξίωση αποζημίωσης κατά του ιατρού.

Οι διαφορές που δημιουργούνται, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, μεταξύ ιατρών και ασθενών ή και των συγγενών τους, έχουν πολύ έντονο  συναισθηματικό υπόβαθρο, το οποίο προκαλείται κυρίως από τον κλονισμό ή και διάρρηξη της μεταξύ τους σχέσης εμπιστοσύνης. Συναισθήματα όπως απογοήτευση, στενοχώρια, αγανάκτηση, θυμός, φόβος, είναι συνήθη και στα δύο μέρη της διαφοράς και χρειάζονται κατάλληλη διαχείριση από ειδικά εκπαιδευμένο επιστήμονα. Αυτό τον ρόλο αναλαμβάνει ο Διαμεσολαβητής, στην προσπάθεια εξωδικαστικής επίλυσης των σχετικών διαφορών, ακούγοντας με προσοχή και σεβασμό, τόσο τον ιατρό όσο και τον ασθενή στην έκφραση των απόψεων, επιθυμιών και συναισθημάτων τους και στην συνέχεια βοηθώντας τους να συζητήσουν και να καταλήξουν σε λύση που ικανοποιεί και τους δύο.

(περισσότερα…)

Για το ζευγάρι που χωρίζει, οι συνέπειες του διαζυγίου δεν περιορίζονται  μόνο στην διεκδίκηση δικαιωμάτων  ή  οικονομικών απαιτήσεων .

Η σύγκρουση επηρεάζει συνολικά την καθημερινότητα  της οικογένειας, διαταράσσει  τις διαπροσωπικές σχέσεις, μειώνει  την απόδοση στην εργασία,  τις επιδόσεις του παιδιού στις σχολικές του υποχρεώσεις, την  ψυχική και  σωματική  υγεία των μελών της οικογένειας .

Στην αντιδικία, κάθε σύζυγος πρέπει να συντάξει δικόγραφα στα οποία να αναφέρει ευαίσθητα περιστατικά της προσωπικής του ζωής  και  να αναζητήσει  μάρτυρες στο στενό συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον για να τα αποδείξει, με συνέπεια να εμπλέκονται στη σύγκρουση, ακούσια, τρίτα πρόσωπα, όπως γιαγιά, παππούς θείοι ή  φίλοι του ζευγαριού, που καλούνται να πάρουν θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Οι συνέπειες της αντιδικίας διαχέονται στις διαπροσωπικές  σχέσεις περισσοτέρων ανθρώπων που δεν είναι  πρωταγωνιστές της σύγκρουσης.  Μια δικαστική απόφαση,  στο τέλος ενός μακροχρόνιου δικαστικού αγώνα προσφέρει μια όχι συνολική  νομική λύση, που δεν αποκαθιστά  τις συνέπειες που προκάλεσε η ίδια η   σύγκρουση.

(περισσότερα…)

Η λύση του γάμου με συναινετικό διαζύγιο προϋποθέτει έγγραφη συμφωνία των συζύγων, με την οποία να ρυθμίζουν τουλάχιστον τα θέματα στα οποία αναφέρεται ρητά ο νόμος, δηλαδή την άσκηση της επιμέλειας των ανήλικων παιδιών, την διατροφή τους και την επικοινωνία με τα παιδιά του γονέα που δεν διαμένει μαζί τους (άρθρο 1441 Αστικού Κώδικα).  Εκτός όμως από τα παραπάνω ζητήματα, δεν αποκλείεται οι σύζυγοι που χωρίζουν, είτε έχουν ή δεν έχουν παιδιά, ανήλικα ή ενήλικα, να έχουν ανάγκη ή να επιθυμούν να ρυθμίσουν και άλλα θέματα. Τέτοια είναι κατεξοχήν, εκείνα που σχετίζονται με την περιουσία που αποκτήθηκε κατά την διάρκεια του γάμου, την χρήση της οικογενειακής στέγης , την κατανομή των κινητών που βρίσκονται εντός της οικογενειακής στέγης ή και σε άλλο ακίνητο που χρησιμοποιούσε η οικογένεια (π.χ. εξοχική κατοικία), την διατροφή ενός από τους συζύγους, την κοινή εμπορική τους επιχείρηση ή τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους κλπ.

(περισσότερα…)

Η διαμεσολάβηση αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται ένα μέρος της ζωής μας. Επειδή οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνηθίσει να επιλύουμε τις διαφορές μας ενώπιον των δικαστηρίων, θα ήταν χρήσιμο να διευκρινίσουμε τι ακριβώς κάνει ο διαμεσολαβητής κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της διαμεσολάβησης, γιατί πολύ συχνά δημιουργείται η εντύπωση ότι ο διαμεσολαβητής είναι ένας “ιδιώτης δικαστής” ενώ η πραγματικότητα, και η εργασία του διαμεσολαβητή, είναι τελείως διαφορετική.

Με ποιο τρόπο λοιπόν μας βοηθάει ο διαμεσολαβητής στην επίλυση της διαφοράς μας;

(περισσότερα…)

Οι διαφορές μεταξύ συνεργαζόμενων εταιρειών συχνά αποπειράται να διευθετούνται έξω από τις αίθουσες των ακροατηρίων και μέσα σε αίθουσες συνεδριάσεων από συμβούλους και στελέχη επιχειρήσεων.

Ο λόγος, τις περισσότερες φορές, είναι η αγωνία των μερών για μη διαρροή ευαίσθητων πληροφοριών που ενδέχεται να χαρακτηρίζονται ως επιχειρηματικά μυστικά, ή ακόμα και πληροφοριών που η δημοσιοποίησή τους δύναται  να ελλοχεύει κινδύνους για την φήμη τους και την εν γένει δημόσια εικόνα τους, στην οποία συνήθως οι εταιρείες επενδύουν και χρόνο και χρήμα.

Η διαμεσολάβηση είναι μία διαδικασία που διεξάγεται με απόλυτη εμπιστευτικότητα σε χώρο ιδιωτικό, μακριά από την δημοσιότητα ενός δικαστηρίου. Με την καθοδήγηση του διαμεσολαβητή τα μέρη ενθαρρύνονται  να μιλήσουν και να διαπραγματευτούν ελεύθερα, προστατευόμενα από το θεσμοθετημένο πλαίσιο  εχεμύθειας εντός του οποίου λειτουργεί η διαδικασία. ΄Ετσι, η διαμεσολάβηση μπορεί να αποτελέσει ένα δυναμικό εργαλείο στη φαρέτρα των επιχειρήσεων οι οποίες επιθυμούν να επιλύσουν τις διαφορές τους μακριά από τα δικαστήρια και δίχως το φόβο της όποιας δημοσιότητας.
(περισσότερα…)

Τα μέλη της εταιρείας «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», από την σύστασή της διακηρύσσουν την κοινή πεποίθησή τους ότι η Διαμεσολάβηση ως ειρηνικός και αποτελεσματικός τρόπος επίλυσης των διαφωνιών και συγκρούσεων ταιριάζει απόλυτα στο σχολικό περιβάλλον, αφενός λόγω της φύσης των ενδο-σχολικών διαφωνιών και συγκρούσεων και αφετέρου, αλλά κυρίως, λόγω της εκπαιδευτικής λειτουργίας, που επιτελεί διαμορφώνοντας τόσο υπεύθυνους μαθητές, ικανούς να διαχειριστούν τα προβλήματα της κοινότητάς τους και να τα επιλύσουν, όσο και σχολικό περιβάλλον προσανατολισμένο στην ειρηνική και μέσω του διαλόγου επίλυση αυτών.

Εξάλλου, εξίσου κοινή πεποίθηση των μελών της «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» είναι ότι η διάδοση της διαμεσολάβησης σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και δη στους νέους, αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση.
(περισσότερα…)

Παρέμβαση της Παναγιώτας Λουκάκου στο πλαίσιο  του 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Εταιρίας Οικογενειακού Δικαίου με θέμα « Το Δίκαιο της Διατροφής» ( Καλαμάτα 10-11/11/2017)

Πώς η αξίωση διατροφής συζύγου ή ανήλικων παιδιών μπορεί να ικανοποιηθεί με τη διαδικασία της οικογενειακής διαμεσολάβησης.

Η αξίωση της διατροφής της συζύγου και των ανηλίκων παιδιών  αποτελεί συνήθως το βασικότερο  σημείο  σύγκρουσης ενός ζευγαριού που βρίσκεται στο διαζύγιο ή που έχει ήδη λύσει το γάμο του. Ακόμη και εάν το διαζύγιο είναι συναινετικό τις περισσότερες φορές τα ζευγάρια καταλήγουν στην αντιδικία και σε αλλεπάλληλα δικαστήρια αφού  η συμφωνία  ή η δικαστική απόφαση για τη διατροφή των ανήλικων παιδιών τους, έχει περιορισμένη χρονική διάρκεια  μιας διετίας και καθορίζεται κάθε φορά από τις νέες  ανάγκες των παιδιών, όπως αυτές  διαμορφώνονται από την ηλικία τους .

(περισσότερα…)

Η Διαμεσολάβηση, ως μέθοδος επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών εκτός δικαστηρίων, καθιερώθηκε νομοθετικά στην χώρα μας με το Νόμο 3898/2010 και ήδη εδραιώνεται ως μία ακόμα δυνατότητα που μπορούν να επιλέξουν τα μέρη της διαφοράς για την οριστική διευθέτησή της.

Γιατί όμως η επιλογή της Διαμεσολάβησης, ως διαδικασίας επίλυσης μιας ιδιωτικής διαφοράς, αποτελεί  θετική αλλαγή;

(περισσότερα…)

Οι ενδο-εταιρικές διαφορές μεταξύ  μετόχων ή μεταξύ μετόχων και εταιρίας μπορούν να παρομοιαστούν ως διαφορές μεταξύ  συγγενών ή  και μελών μιας οικογένειας.

Η προσκηνιακή εμφάνιση του προσωπικού εγωϊσμού προκαλεί τα μέρη να υιοθετούν μια άκαμπτη στάση – όλα ή τίποτα- ως προς την επίλυση των διαφορών τους.

Παρατηρείται, λοιπόν, ότι τέτοιες  διαφορές, πολλές από τις οποίες προκύπτουν από την κακή επικοινωνία ή την διαστρεβλωμένη ερμηνεία των εταιρικών κανόνων, να απαιτούν μακροχρόνιες διακαστικές διαμάχες καθώς επίσης και υψηλό κόστος εξόδων μέχρι το πέρας της επίλυσής τους.
(περισσότερα…)